Het verhaal van Ralph Kleinbussink; ambassadeur Roze50+
Onderstaand artikel is overgenomen van de website van Roze50+ Nederland
Bron: Lisa Zwiers, coördinator Ouderennetwerk Drenthe/Overijssel, Platform Pouwer. Foto’s: Ralph Kleinbussink
“lk heb Ralph leren kennen als een open en vrolijke man, toen hij ongeveer een geleden tot het ouderennetwerk toetrad. Tijdens de kennismaking vertelde Ralph honderduit over zijn inzet voor het COC en zag ik de kracht en motivatie die hierbij komt kijken. Ralph vertelt graag zijn verhaal, en ik vind dat meer mensen dit mogen lezen. Het is, ook vandaag de dag, nog belangrijk dat we ons actief uitspreken voor gelijke behandeling voor iedereen, en daar is Ralph een mooi voorbeeld van!”
“Op de foto zie je mij, nu 64 jaar oud, met een foto van een jonge Ralph. Op deze MAVO zat ik van 1971 — 1975. lk was jong, onbezorgd en happy, en dat veranderde daar. lk werd zó erg gepest, niemand greep in, en zelf durfde ik dat niet. Dat ik ‘anders’ was, wist ik wel. lk hield niet van voetballen en speelde vooral met meisjes. Op de MAVO ontmoette ik Monique, die zei: “je kunt zowel van mannen als van vrouwen houden”. Via een bekende kwam ik terecht bij het COC en daar viel het kwartje. Het vele pesten heeft mij kwetsbaar gemaakt en soms heb ik een terugval. Dan sta ik voor de spiegel en praat op mezelf in: ‘ik ben goed zoals ik ben’. Door hard aan mezelf te werken, (psycho)therapie, een stabiele relatie met mijn man, fijne vrienden en vrijwilligerswerk voor COC (Roze 50+) voel ik mij erkend en herkend!”
“Op mijn 16e heb ik bewust gekozen om te zijn wie ik (nog steeds) ben. Iedereen mag denken en vinden wat ie wil. Dat ik homo ben, nou en? lk ben strijdbaar, behulpzaam en rechtvaardig. lk zet me als homoactivist al 44 jaar lang in voor ABH’ers, oftewel Alles Behalve Hetero. Sinds 2011 ben ik actief lid van de roze 50+ LHBTIQ+ beweging. Wij organiseren ontmoetingsgroepen en gaan op bezoek bij zorginstellingen om aandacht te vragen voor roze senioren. Iedereen zou zich veilig moeten voelen in een zorginstelling om niet terug de ‘kast’ in te hoeven gaan. En laten we vooral niet vergeten: als iemand zichzelf accepteert met zijn talenten, uitdagingen en ‘tekortkomingen’, dan kun je op een gezonde manier oud worden en tevreden zijn.”