1984 – Een aparte vrouwenruimte in het nieuwe COC-pand
Het nieuwe COC-pand aan de Assenstraat zat een stuk ruimer in z’n jas dan de voorganger aan de Bokkingshang. Zo was er opeens plaats voor een aparte vrouwenruimte, waar de COC-vrouwen hun eigen sfeer konden creëren en mannen niet welkom waren. Deze ruimte was gesitueerd op de plek waar in het huidige COC-pand de ingang is; in 1984 kwam men echter via de Assenstraat binnen en was dit deel redelijk afgeschermd. Tegelijk had in die begin jaren ’80 een radicale omslag plaatsgevonden tegen het seksisme van de man. Spreekbuis in afdelingsblad ‘Flipo’ was het Lesbies Oostfront.
Het openen van een seks-winkel aan de Bokkingshang (toevallig met dezelfde naam als ‘De Bokking’), maar ook de seks-shop ‘Deventer Bookshop’ aan de Nieuwe Markt zorgde voor ergernis bij vele vrouwen en ook mannen begin jaren ’80. In de nacht van woensdag 23 februari 1983 werden op de ruiten van sekswinkel ‘De Bokking’ (steenworp afstand van dat andere pand ‘De Bokking’) diverse leuzen geschilderd, waaronder ‘Porno is mannen/vrouwenhaat’. De geruchten dat de leuzenactie o.a. door bepaalde COC-vrouwen was ondernomen bleek hardnekkig en omdat de eigenaar van dit pand dezelfde was als de huurbaas van COC-pand ‘De Bokking’ zorgde dit mede voor een verziekte sfeer (en de verhuizing van het COC naar de Assenstraat).
Het oprukken van de grote seksbazen, de porno-video’s en de seksspeeltjes moest volgens de aktiegroep ‘vrouwen en mannen tegen porno’ worden tegengegaan, omdat het meer zien van porno volgens hen leidde tot het normaal vinden van deze ‘afgestompte seksuele gevoelens’.
Tumult rond ‘Nasty Girl’
Was er in de jaren ’60 vanuit christelijke hoek veel weerstand tegen de steeds vrijer wordende moraal; begin jaren ’80 kwam dat geluid meer en meer vanuit links-feministische hoek en dan vooral tegen het exploiteren van vrouwelijk naakt. Er was op alle fronten een grote actiebereidheid tegen uitingen van seksueel vertoon. Regelmatig waren er discussies binnen ‘De Bokking’ en later ook aan de Assenstraat over muziek met een seksuele ondertoon. Vooral het nummer ‘Nasty Girl’ van de groep ‘Vanity 6’ zorgde voor veel tumult. Vrouwelijke discjockeys weigerden deze plaat te draaien en wanneer iemand toch het lef had om deze single ten gehore te brengen ontstond er meteen een opstand bij de draaitafel. Uiteindelijk is het singletje ritueel verbrand: een symbolische verbranding van alle Nasty Girls en seksistisch getinte muziek.
Berichten van het Lesbies Oostfront
Vanuit de berichten van het Lesbies Oostfront (LOF; de vrouwenrubriek in de Flipo) werden nog meer akties aangekondigd. Alle muziek met een seksuele ondertoon mocht niet meer worden gedraaid en iedere single en LP werd voorzien van het stempel ‘Goedgekeurd door het LOF’. In een overleg met de aanwezige mannen binnen het COC maakten de vrouwengroep de volgende eisen kenbaar:
* Het verwijderen van alle seksistische hoezen van singletjes en LP’s
* Mannenhanden af van vrouwenmuziek
* Geen vrouw-onvriendelijke muziek meer
Ook werd mannen opgeroepen om deel te nemen aan vormingsweekenden met het thema ‘Jéé, ben ik dat?’ (over het seksisme van mannen) en vervolgens al hun pornoblaadjes te verscheuren. Op een willekeurige avond (laat staan op een echte vrouwenavond) was de zogenoemde muziek met ‘blote-benen, lage-décolleté of behaarde-borst’ absoluut taboe.
‘Neo-calvinisme’
Natuurlijk waren er ook tegengeluiden tegen deze tendens. Een ingezonden stuk in de Flipo (nr. 1, april 1983) noemt het ‘neo-calvinisme’ en ook de term ‘pottenterreur’ valt te lezen. Natuurlijk ontbreekt in de volgende editie een reactie niet, waarin de essentie en de gevolgen van de porno-industrie nogmaals worden benadrukt: het is een uiting van mannelijke potentie en macht en geeft een misvormd beeld van de vrouw. Een paar jaar later reageerde Saskia van der Gaast (één van de vrouwen van het Lesbies Oostfront) dat juist die afkering en radicaliteit ervoor gezorgd hebben dat er veel goede ideeën en activiteiten tot stand kwamen.
De Vrouwenruimte in het nieuwe COC-pand was inderdaad de eerste jaren strikt behouden aan vrouwen-activiteiten. Daarna werd het meer en meer vergaderruimte en met de tussentijdse verbouwing in 1994 verdween de wand, zodat van een aparte ruimte geen sprake meer was. Nog een paar jaar later (in 1996) werd er een kleine bar geplaatst en heette deze ruimte tot 2005 ‘Le BaroC’.
