1993 – 1996 Tussentijdse verbouwing zorgt voor duo-café
Begin jaren ’90 was er binnen diverse COC-afdelingen in Nederland de behoefte om in uitstraling en aantrekkelijkheid het eigen COC-café een professionele ‘make-over’ te geven. De werkgroep café van COC IJsselstreek (de naam werkgroep ‘soos’ was inmiddels al gewijzigd) nam deel in het overkoepelende COC-Horeca-overleg met afdelingen uit o.a. Hilversum, Leeuwarden, Middelburg en Haarlem. Tijdens de eerste bijeenkomst werd een waslijst van zaken genoemd die rijp zijn voor verandering: entreegelden, gesloten deuren, geblindeerde ramen, bonnensystemen en onkundig barpersoneel.
Anekdote: ‘Mieke Telkamp tegen je trommelvliezen’
‘Als je in een vreemde stad naar het COC gaat is het altijd afwachten wat je aantreft. Een gesloten deur, meer schuim dan bier, een versleten ribfluwelen bankstel, na drie keer vragen nog het verkeerde voor je neus krijgen en de hele avond Mieke Telkamp tegen je trommelvliezen. Alles is mogelijk. Gelukkig ook het tegenovergestelde: een professionele kroeg waar alleen door het uithangbord is op te maken dat je in het COC bent beland.’
Gedeelte uit het verslag van de eerste overkoepelende COC-horeca-overleg uit Flipo nr.20 – december 1992
Het eerste verbouwingsplan
In 1992 werden door werkgroep Café en het toenmalig Bestuur de eerste plannen voor een rigoureuze tussentijdse verbouwing ontwikkeld om in ieder geval het COC-café een meer professionelere uitstraling te geven. Het eerstvolgende jaar werd voor het grootste deel besteed aan het binnenhalen van de benodigde financiële middelen. Eind juni 1993 kon een nieuwe verbouwingscommissie aan de slag met het verbouwingsplan. Belangrijke inspiratiebron was de kleurstelling van het nieuwe landelijke COC logo: de kleuren bordeauxrood en lichtblauw zouden overal in het interieur terugkomen (de overmatig aangebrachte roze tinten van het COC-café zouden daarmee verdwijnen. Ook de naastgelegen ruimte (waar het huidige COC-café zich nu bevind) werd bij het geheel betrokken. De aparte vrouwenruimte werd opengebroken en een schuifwand-systeem werd tussen de twee panden aangebracht.
Een speciale vermelding is op z’n plaats voor de gordijnen, die vanaf 1984 het COC-pand aan de Assenstraat sierden. Deze hadden altijd voor veel discussie gezorgd: de ene partij vond dat het COC zich niet behoefde te schamen en deed de gordijnen wagenwijd open, de andere partij wilde liever veilig uit het zicht en trok de gordijnen weer stevig dicht. De oplossing in het nieuwe verbouwingsplan werd gevonden door het aanbrengen van speciale raamdecoraties, waarin de profielen van diverse COC-vrijwilligers te herkennen waren. Dit gaf een gevoel van openheid van binnenuit, terwijl mensen van buiten het pand met de neus tegen de ruit moesten staan om naar binnen te kunnen kijken. Op de wand werd een muurschildering aangebracht van twee ineengevlochten gezichten. Door de gezichten op de ramen en op de muur werd na verloop van tijd een nieuwe naam voor het COC-café gevonden: ‘Face It’ (zowel de naam als een nieuwe versie van die muurschildering zijn in 2005 meeverhuisd naar het huidige pand).
Stijgend bezoekersaantal
Na de lange verbouwingsperiode medio 1994 (welke grotendeels door eigen vrijwilligers werd uitgevoerd) kon het frisse en vernieuwde COC-café in het najaar van 1994 weer van start gaan. En de investering werd beloond: het bezoekersaantal steeg enorm van zowel nieuwe bezoekers als mensen die al jarenlang niet meer in het COC geweest waren. Het COC in Deventer werd opeens weer een plek waar men graag uitging. Door deze toeloop werden mensen ook enthousiast om zelf actief te worden. Bij twee werkgroepen werd er weer nieuw leven ingeblazen, namelijk de jongeren eind 1995 en de bibliotheek begin 1996 (over beide werkgroepen binnenkort een apart hoofdstuk in deze reeks).
De tweede tussentijdse verbouwing
Uit de wens om een speciale jongerenavond te mogen organiseren en een nieuwe bibliotheekruimte te creëren ontstond het idee om in de naastliggende ruimte een kleine bar en leesruimte te bouwen, welke dan ook inzetbaar was tijdens de steeds drukker wordende zaterdagavond. De uitstraling van deze ruimte moest vooral stijlvol en klassiek zijn, met kroonluchter, leestafel, open haard, piano en fauteuils. De bar was klein en intiem en daardoor erg uitnodigend voor de rustiger cafétijden. Als naam voor deze ruimte werd uiteindelijk voor ‘Le BaroC’ gekozen, nadat eerst een hele reeks andere namen de revue gepasseerd waren.
Ook deze tweede tussentijdse verbouwing zorgde voor nog meer bezoekers en activiteiten in de tweede helft van de jaren ‘90. Het zijn in zekere zin de gloriejaren van het COC-café geweest tot vanaf 2000 de geluidsproblematiek en de slechte conditie van de buitenkant van het COC-pand weer roet in het eten gingen gooien.
Bovenaanzicht van trendy café ‘Face It’ en de bar van gemoedelijk café ‘Le BaroC’
