2006 – Donkerroze wolken boven COC Deventer
Tijdens de ledenvergadering op dinsdag 25 oktober 2005 werd een aantal nieuwe gezichten gekozen in het bestuur van het COC in Deventer. Daarmee stond er een bestuur van formaat, want maar liefst zeven personen konden meteen aan de slag kan met alle activiteiten vanuit het nieuwe pand ‘Face It’. Slechts een half jaar later kwam het op 28 maart 2006 tot een grote confrontatie tussen bestuur en de ledenvergadering, met als gevolg een bestuurscrisis en een zeer onstuimig jaar voor het COC in Deventer. Deze week een reconstructie van dat jaar en korte terugblikken op eerdere crisissituaties uit de voorbije veertig jaar.
Doelgroepenbeleid
Het nieuwe bestuur had eind 2005 ingezet op een vernieuwd doelgroepenbeleid, met weliswaar aandacht voor diversiteit binnen COC IJsselstreek, maar waarbij vooral gekozen werd voor toegankelijkheid en continuïteit. In de praktijk zou dat betekenen dat er geen aparte avonden voor doelgroepen konden plaatsvinden tijdens de reguliere openingstijden (dus van donderdag tot en met zondag). Dat was tegen het zere been van de vrouwengroep, die inzag dat een besloten vrouwenavond alleen maar in het nieuwe COC-café kon plaatsvinden op een maandag, dinsdag of woensdag. Het voorstel om deze avonden elders te organiseren, zoals dat in het verleden al eerder gebeurd was, viel ook niet goed; de vrouwen wilden nu alle geluidsproblemen in het eigen pand waren opgelost ook wel ‘ns echte vrouwenactiviteiten op eigen grond.
Bom barst tijdens Ledenvergadering
Tijdens de drukbezochte en rumoerige Voorjaarsledenvergadering op 28 maart 2006 werd dit doelgroepenbeleid inzet voor een heftige discussie tussen bestuur en ledenvergadering. Zelfs na een korte onderbreking, waarbij de bestuursleden nog ‘ns samen in beraad gingen, bleef het gehele bestuur (op één lid na) vasthouden aan het beleid om geen besloten bijeenkomsten tijdens reguliere COC-tijden te organiseren. Bovendien koppelde de bestuursleden nu het vertrouwen in dat bestuur aan het doelgroepenbeleidsplan. Met meerderheid van stemmen werd dit plan en daarmee ook het bestuur door de ledenvergadering weggestemd.
Commissie van Goede Diensten
Hoe nu verder? Omdat het weggestemde bestuur voor een groot deel bestond uit mensen van de cafégroep dreigde ook hier een impasse. In allerijl werd diezelfde avond nog een groep gevormd van welwillende personen die later omgedoopt werd tot ‘Commissie van Goede Diensten’ (CvGD). Deze groep had tot taak om de lopende zaken te regelen en een nieuwe ledenvergadering voor te bereiden waarbij ook nieuwe bestuursleden gezocht moesten worden. De werkgroep café had wel besloten om voorlopig actief te blijven ondanks de gevoelens van achterdocht en tweespalt. Vooral de CvGD werd met groot wantrouwen bekeken. Dinsdag 2 mei werd door de CvGD een extra ledenvergadering georganiseerd. Twee bestuursleden werden hier uiteindelijk gekozen voor de functies van penningmeester en secretaris, maar aangezien dat het minimum aantal is bleef de CvGD actief ter ondersteuning. Deze bijeenkomst eindigde gematigd positief en de rust leek terug gekeerd.
Werkgroep Café stapt op
Eind mei 2006 echter stuurde de café-coördinator (en ex-bestuurslid) een ontslagbrief naar het nieuwgekozen bestuur. Hoewel hij eerst wilde aanblijven als coördinator werd hem de hele situatie toch teveel. Het nieuwe bestuur ging daarna in gesprek met een eventuele nieuwe coördinator; deze had echter niet het vertrouwen van iedereen in de werkgroep café. Daarop werd een lastercampagne tegen deze kandidaat-coördinator gevoerd (met allerlei beschuldigingen waaronder diefstal) en stuurde het leeuwendeel van de café-werkgroep een ultimatum aan het bestuur om af te zien van deze coördinator. De coördinator die de werkgroep zelf voor ogen had was echter voor het bestuur geen optie en toen was begin juni 2006 de breuk compleet. Bijna de gehele werkgroep café stapte op en met hen veel vrijwilligers. Op donderdag 22 juni probeerde men tijdens een informatiebijeenkomst onder leiding van Otto Berg duidelijkheid te krijgen over het hele gebeuren en weer rust in de vereniging te creëren. Behalve dat er praktische zaken geregeld werden om het café in de zomermaanden te laten doordraaien kwam het niet meer tot overeenstemming.
Solidariteit ondanks onrust
Nog lange tijd was het onrustig aan de Brink 64a. Mensen bleven weg of zaten demonstratief op het terras bij café ‘De Heks’ aan de overkant. De website ging tijdelijk op slot omdat er wel heel veel negatieve berichten en scheldwoorden op terecht kwamen. Toch heerste er ook grote solidariteit met de vereniging. Nieuwe vrijwilligers die wilden dat het COC-café bleef bestaan meldden zich en namen de taken over, zo goed als het gaat. In het najaar van 2006 dwarrelden de stofwolken langzaam neer. Op de ledenvergadering van 31 oktober werd Hilda Dun gekozen tot voorzitter en met de ondersteuning van krachten achter de schermen was het bestuur weer voltallig. Ook de werkgroep café was inmiddels weer gegroeid dankzij de komst van nieuwe (en sommige oud-vrijwilligers die toch weer teruggekomen waren).
2006 was niet het enige jaar dat het er onstuimig aan toe ging binnen (en soms ook buiten) de muren van het COC in Deventer. Hieronder een tweetal crisismomenten uit de voorbije veertig jaar.
1983 – Algemene Vereniging tot Integratie van Homoseksualiteit Deventer opgericht
Uit onvrede met een bepaalde gang van zaken richtte een groep ontevreden COC-leden in 1983 een nieuwe vereniging voor homoseksuelen in Deventer op, het A.V.I.H.D. (Algemene Vereniging tot Integratie van Homoseksualiteit Deventer) op. Vooral het steeds politieker wordende karakter (demonstreren en protesteren) en de aparte vrouwenavonden worden genoemd als splijtzwam. Ook het gebrek aan ‘eenheid en leiding’ blijkt een drijfveer om het COC te verlaten en een eigen koers uit te zetten.
Anekdote: Oprichting van het A.V.I.H.D.
‘Het woord ‘integratie’ was in die tijd nogal omstreden. Je had mensen die de integratie als het ultieme doel zagen, terwijl anderen het als een vies woord beschouwden. Afzetten tegen de maatschappij, een thuishaven bieden aan alles wat afweek van het gangbare op het gebied van sexualiteit en relatievorming, daar was het COC voor. Of je daarmee een goede of slechte naam opbouwt is niet belangrijk, het gaat erom dat je de maatschappij bevrijdt van de gangbare taboes, wat dus veel verder gaat dan de homo-strijd alleen. Maar zoals gezegd, binnen de vereniging bestond ook een minder militante stroming, de z.g. zondagmiddaggroep. Deze groepering heeft zich na veel interne perikelen uiteindelijk afgesplitst en een alternatief voor het COC geboden door een Algemene Vereniging tot Integratie van Homoseksualiteit Deventer (A.V.I.H.D.) op te richten.
Dat de vrouwen binnen het COC zich steeds sterker profileerden, meer ‘ruimte’ eisten en kregen was mede oorzaak van deze afsplitsing, naast de al langer bestaande onvrede met het ‘linkse’ imago van het COC. De A.V.I.H.D. bleek een doodgeboren kindje van een doodgeboren tweeling; tezelfdertijd werd n.l. vanuit dezelfde groepering met een commerciële bar gestart (de ‘Tower’ gelegen aan de Wellekade –red.-) maar ook dat bleek geen succes. Dat de gemoederen in deze tijd soms danig verhit konden raken, blijkt wel uit de vechtpartij die ontstond toen een zekere J.M. onze COC-idealen wat al te demonstratief uitdroeg in het commerciële etablissement van H.G., waardoor deze laatste zich woedend op hem (J.M. dus) stortte. Dapper bijgestaan door Teun – “Ik heb hem (H.G.) flink in zijn kop gebeten” – hebben zij toen onze club, met gevaar voor lijf en leden, verdedigd.
(Herinneringen van oud-voorzitter Teun Jansen uit de Flipo-special ‘COC IJsselstreek 20 jaar’ – maart 1992)
1993 – Sleutels vliegen door het COC
In grote lijnen leek de situatie van 2006 een blauwdruk van zo’n dertien jaar daarvoor. In 1992 boterde het niet tussen de toenmalige voorzitter en de penningmeester in het bestuur van COC IJsselstreek en in september van datzelfde jaar klapte de boel. Beide heren traden met onmiddellijke ingang af uit het bestuur, zodat alleen de secretaris nog overbleef. In allerijl werden nieuwe potentiële bestuursleden benaderd, zodat op de extra ledenvergadering van 13 oktober 1992 een nieuw tijdelijk bestuur kon worden gekozen. De voormalige secretaris kreeg nu de functie van voorzitter (ad interim).
Begin jaren ‘90 was er een landelijke groep in het leven geroepen die ijverde om alle COC-café’s een meer professionelere uitstraling te geven. Besloten avonden pasten niet langer in het beeld van een commerciëler gerund en voor iedereen toegankelijk bedrijf. De voorzitter wilde ook graag dat het COC in Deventer meeging met deze nieuwe koers. Dat gaf veel roering binnen de gelederen en ook binnen het bestuur. In (opnieuw) een extra ledenvergadering op dinsdag 2 februari 1993, waarbij vooraf veel veldwerk door voor- en tegenstanders van deze commerciële koers was verricht om zoveel mogelijk medestanders naar de vergadering te lokken, ging het hard tegen hard. Ook werd het café en het vrijwilligersrooster inzet en volgens sommigen chantagemiddel van de hele discussie. Uiteindelijk kreeg de motie om besloten avonden te blijven houden in het COC de meeste steun, waarna met veel dramatiek de sleutels van voorstanders van de andere koers door het COC vlogen en namen van de vrijwilligerslijst werden weggestreept. Diezelfde avond was het caférooster weer opgevuld met nieuwe namen en ook de bestuursfuncties werden verdeeld. Het duurde echter tot 1998 dat er weer een echt officieel gekozen COC-voorzitter in Deventer kwam.
2013 – COC-café Face It tijdelijk gesloten
Vanwege een kleine groep feestgangers die na het Jubileumfeest in de Schouwburg meenden om nog een illegale afterparty in het COC-café te kunnen organiseren. Het bestuur en de werkgroep Café kon er niet om lachen. Doordat er recent camerabewaking in het COC-café was opgehangen (een veiligheidseis van de politie vanwege de locatie aan de Brink) waren de aanwezigen van de afterparty snel in het vizier.
Anekdote: Cafe Face It voorlopig gesloten
In overleg met – en na toestemming van – het bestuur COC Deventer, zal het café Face It tot nader bericht gesloten zijn voor alle activiteiten. Tot zijn spijt heeft de café-coördinator samen met het bestuur geconstateerd dat een kleine groep personen zich stelselmatig buiten de reguliere openingstijden en zonder toestemming van hem en/of het bestuur in het café ophoudt. Op last van de Horecapolitie zal nu onderzocht worden in hoeverre het COC als café schuldig is aan het plegen van een strafbaar feit, namelijk het ‘open’ zijn buiten onze vergunningstijden. Daarbij verleent COC Deventer uiteraard de volledige medewerking. Welke gevolgen dit heeft voor betrokkenen zal ook met alle mogelijke middelen nader onderzocht moeten worden. (deel uit de brief van de Café-coördinator van 8 november 2013)
Aanvaringen en meningsverschillen horen bij een dynamische vereniging en zijn jammer genoeg niet altijd te voorkomen. Gelukkig zijn echte crisissituaties incidenteel, maar wel heel ingrijpend. Wat een positief beeld geeft is dat er daarna altijd mensen zijn opgestaan, die er voor willen knokken dat het COC en haar activiteiten in Deventer blijven bestaan. Hoe donkerroze de wolken ook zijn geweest; er kwam altijd weer een roze zonnetje te voorschijn.
