De eerste vrouw in het COC-bestuur

Wanneer kwam voor jou de ommezwaai dat je minder aktief werd in het COC?

De kentering kwam eind ’79, door Joke Swiebel. Er waren toen grote discussies in het landelijk COC-bestuur over vrouwen- en mannenzaken. Zij wilde de vrouwengroepen veel autonomer maken en pleitte voor een eigen identiteit voor vrouwen. Alles werd meer gestructureerd, er kwamen veel jonge vrouwen in het COC en vrouwenhuis. Een hele nieuwe generatie werd aktief, die hele andere dingen belangrijk vond. Er was een soort natuurlijk verloop, de oudere vrouwen kwamen minder en zijn allemaal een eigen leven gaan leiden. Als je ze nu ziet is dat bv. op vredesmanifestaties, bij Amnesty, poëzie-uitvoeringen, allemaal dingen waar niet expliciet het stempel lesbies op rust. De romantische tijd van kaarslicht, rode wijn en Edith Piaf is voorbij…

Is het COC nu nog belangrijk voor je?

Nee, niet erg. Ik kom af en toen nog wel, vanuit een soort nostalgie, maar er wordt te harde muziek gedraaid en er is een generatiekloof. Ik vind geen aanknopingspunten om over te praten, bv. over gedichten. Ik kom niet om te dansen of een vriendin te zoeken. Het lesbies zijn is nu meer aanvaard en de voortrekkersfunktie van het COC is wat weg. Er is nu veel meer om je op te richten, allerlei bladen, vrouwencampings, vredeskampen. Overal kun je kontakten leggen, dat is een goeie ontwikkeling. Als ik genoeg geld zou hebben, zou ik meer naar De Brug gaan (35+ avond in A’dam). Daar denk ik de oude sfeer, de oude spanning van kijken en bekeken worden, weer terug te vinden. Voor mij is dat leuk. Je kleedt je erop als je uitgaat.

Bestaat voor jou zoiets als een ‘lesbiese kultuur’?

Ja, dat is er zeker. Ik vind het bv. heerlijk zo iemand als Elly de Waard te lezen én in een kostuum te zien. Voor mij is het heel anders of een man een pak draagt of een vrouw. Ook vind ik dat lesbiese vrouwen anders schrijven, dichten of schilderen. Mannen praten meer over dingen die ze kunnen heben of zijn. Vrouwen zoeken meer hoe het zou kunnen, balanceren subtieler. Het zoeken op zich is voor mij het boeiendst, zodra het vervuld is wordt het een sleur. Een voorbeeld: Virginia Woolf in “To The Lighthouse”, ze werkt daarin met beelden, maar naar buiten gericht, terwijl Lowen in “Under The Vulcano”ook met beelden werkt, maar op zichzelf gericht. Dat verveelt me op den duur. Heel andere dingen zijn belangrijk bij mannen.

Hoe kijk je terug?

Ik heb met veel plezier in het COC gewerkt, maar ben nu naar een andere levensstijl toegegroeid. Ik heb m’n eigen identiteit binnen de circuits van Deventer. Als ik nu een vriendin zou zoeken, zou ik bv. op een advertentie reageren, die vind ik zo spannend om te lezen.

Interview uit maart 1986

Emy Werkhoven is overleden op 14 april 2009 en ligt begraven in Diepenveen.

Contact

Bezoekadres
Bierstraat 54
7416 AM Deventer

E info@cocdeventer.nl

Stuur een bericht

"*" geeft vereiste velden aan

cocdeventer.nl
© 2024 COC Deventer e.o. | Algemene voorwaarden | Disclaimer | Privacy verklaring | Grafisch ontwerp Thumbs Up | Technische realisatie Sieronline B.V.

Toegangelijkheid